Kościół św. jana chrzciciela i ewangielisty w ornecie na mazurach. Poznaj mazury
Informator o warmii i mazurach
  • Moje ogłoszenia noclegi mazury
  • Kontakt noclegi mazury
  • Dodaj ogłoszenie noclegi mazury

Strona główna > Atrakcje turystyczne > KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I EWANGIELISTY W ORNECIE

KOŚCIÓŁ ŚW. JANA CHRZCICIELA I EWANGIELISTY W ORNECIE

Kościół Św. Jana Chrzciciela i Ewangelisty w  Ornecie
 
Pochodzący z połowy XIV (1338 - 1349) wieku został wzniesiony jako jedyny na Warmii w stylu gotyckim. Budowę tego kościoła rozpoczęto za rządów HERMANA z Pragi (obrał on sobie za siedzibę Ornecki zamek)

Znawcy dziejów miasta twierdzą, że biskup sprowadził budownicznego z Czech, który nakreślił plan budowy świątyni opierając się na pierwowzorach czeskich. Kościół otrzymał niespotykaną nigdzie indziej formę krótkiej bazyliki bezchórowej z potężną wieżą zachodnią. W 1379 roku przeprowadzono pierwszą konserwację kościoła; od końca XIV w. do ok. 1480 roku (XV wiek) otoczono bazylikę wieńcem wysokich, szeroko otwartych do naw bocznych kaplic, które nakryto systemem dachów poprzecznych. W 1494 roku ponowna konserwacja kościoła, którą poprzedziło wybudowanie sklepień nawy głównej kościoła o rysunku analogicznym do sklepień w Bartoszycach. Ostatnią przebudowę kościoła przeprowadzono w latach 1899 - 1903. W 1379 roku kościół został poświęcony przez biskupa Henryka III Sorboma. Jest jedynym kościołem w swoim rodzaju; odznacza się nadzwyczaj bogatym wystrojem wnętrz. Wewnątrz dekoracje i wyposarzenie pochodzą z kilku epok i stylów. Ponadto w kościele zachowało się wiele starych ław kościelnych m.in. ława z kaplicy zakonu Braci Mariańskich, a także sześcioramienny świecznik. Wchodząc do kościoła głównym wejściem nasz wzrok kierowany jest od razu na późnobarokowy ołtarz główny. Pierwotnie kościół posiadał 14 bocznych ołtarzy, z których do dzisiaj zachowało się niestety tylko pięć. Po lewej stronie (patrząc z gł. wejścia) nad 5 i 6 ławą jest ambona (1744 rok). Zupełnie nie powtażalna w tej skali na całym pomorzu jest ceramiczna dekoracja elewacji kościoła (1390 - 1450).

 STALLE SCHOLI - na pierwszym lewym filarze od głównego ołtarza, stoją bogato zdobione barokowe stalle.


OŁTARZ GŁÓWNY (lata 1738 - 1744) - wysoki wznoszący się trzema piętrami aż po sklepienie nawy głównej. Ołtarz ukończono w 1744 roku o czym informuje tarcza na gzymsie drugiego piętra ołtarzowego. W środkowej części piętra najniższego mieści się obraz Matki Boskiej Miłosierdzia (Ostrobramskiej). Po obu stgronach obrazu, między trzema kolumnami stylu rzymskiego posiadających wieńce owoców na kapitelach, usytuowano sześć postaci naturalnej wielkości:
- na lewo od obrazu; świętych Piotra, Jana Chrzciciela i Andrzeja
- na prawo; świętego Pawła, Jana Ewangelistę i Jakuba Starszego.
Drugie piętro zostało wyposażone w olejny obraz św. Elżbiety - patronki miasta; obok niego pomiędzy trzema kolumnami korynckimi umieszczono figury świętych, nieco mniejszej postaci niż na pierwszym piętrze: na lewo obraz apostała Bartłomieja i Mateusza, a po prawej stronie Filipa i Tomasza. Na trzecim piętrze pośrodku dwu korynckich kolum stoi statua Najświętszej Marii Panny na półksiężycu i w glorii. Po jej lewej stronie umieszczono postać św. Szymona, a po stronie prawej św. Judy Tadeusza, natomiast obok każdego z nich anioły. U samej góry ołtarza znajduje się scena przedstawiająca Boga Ojca w otoczeniu aniołów. Bazpośrednio nad płytą ołtarza wznosi się tabernakulum, które okalają kolumny w stylu korynckim. Nieco wyżej znajduje się miejsce - przestrzeń, którą wyznaczają małe korynckie kolumienki z białego marmuru, gdzie ustawia się monstrancję w czasie wystawiania Najświętszego Sakramentu.


OŁTARZE BOCZNE - na szczytowych ścianach naw bocznych po lewej i prawej stronie ołtarza głównego stoją ołtarze boczne. Ponad nimi znajdują się witraże przedstawiające patronów kościoła (lewy witraż - św. Jan Chrzciciel; wmontowany w 1974 roku,natomiast prawy witraż - św. Jan Ewangelista). Ołtarze te zostały wykonane i postawione w czasie prac renowacyjnych kościoła w latach 1900 - 1908. Lewy ołtarz to ołtarz św. Elżbiety Węgierskiej - patronki ORNETY, która podaje żebrakowi chleb z koszyka. Po jej prawej stronie stoi św. Katarzyna, męczennica ze swoim atrybutem śmierci - kołem, po lewej zaś umieszczono św. Barbarę. Utrzymany w stylu neogotyckim został zaprojektowany przez orneckiego proboszcza. Prawy ołtarz to ołtarz Serca Pana Jezusa - utrzymany w stylu neogotyckiego ołtarza skrzydłowego. Całość bogato złocona. Pośrodku ołtarza stoi figura Jazusa otoczona scenami męki pańskiej - po dwie sceny z każdej strony. Każda wewnętrzna powierzchnia skrzydła ołtarzowego zawiera po cztery sceny Męki Chrystusa.
Natomiast zewnętrzne powierzchnie skrzydeł zostały pokryte skromnymi obrazami:


- Chrystusa w cierniowej koronie i
- Zdjęciem ciała Jezusa z krzyża.


OŁTARZE NA FILARACH - na filarach środkowych są usytuowane dwa ołtarze. Tzw. ołtarz N.M.P. Różańcowej został umieszczony na prawym filarze. Utrzymany jest w stylu rokoko i pochodzi z 1761 roku, o czym informuje tarcza na gzymsie głównej kondygnacji. Obraz główny, wmontowany pomiędzy korynckimi kolumnami, przedstawia Dziewicę z Dzieciątkiem. W czasie kradzieży w 1970 roku zerwano Madonnie koronę i połowę srebfnej sukienki, a Dzieciątko pozbawiono ozdobnej korony. Po prawej stronie obrazu pomiędzy kolumnami stoi św. Katarzyna Sjeneńska w darniowej koronie z palmą i krucyfiksem w ręce. Natomiast z lewej strony obrazu w otoczeniu dwu kolumn, stoi św. Dominik z leżącym u jego stóp psem z pochodnią w pysku (ma to przypominać dziwny sen jago matki). Te dwie figury posiadają najwyższą wartość artystyczną wśród wszystkich dzieł znajdujących się w kościele św. Jana Chrzciciela w Ornecie. Nad gzymsem głównej kondygnacji znajdują się dwie postacie aniołów, którzy trzymają medalionowy obraz przedstawiający Matkę Bożą karmiącą. W kłębowiskach chmur otaczających anioły zostały umieszczone małe płaskorzeźby stanowiące plastyczne wyobrażeni tajemnic różańcowych - stąd nazwa ołtarza. Tzw. ołtarz świętego Józefa usytuowany na lewym filarze środkowym, posiada również styl rokokowy. Pośrodku ołtarza został umieszczony obraz św. Rodziny: Maryja i Józef otaczają Jezusa, na którym unosi się Gołębica, a wyżej wśród chmur postać Boga Ojca. Na obrazie są widoczne ślady niewielkich dziur, które pozostały po zdjętej sukience srebrnej. Po obydwu stronach obrazu, wśród korynckich kolumn stoją postacie: z lewej św. Walentego, a z prawej św. Apolonii. Wiek tych posągów szacuje się na 1745 rok. Tarcza gzymsu głównego informuje, że ołtarz powstał w 1764 roku. Ponad nią aniołowie podtrzymują medalionowy obraz Nawiedzenia Maryji Panny. Należy też podkreślić, że obraz św. Rodziny, tak jak wspomniane figury, jest starszy od samsgo ołtarza, gdyż pochodzi z 1663 roku z dawnego ołtarza fundacji radnego Urbana Hufnagela.


AMBONA - pochodzi z 1744 roku, a więc została umieszczona tutaj razem z ołtarzem głównym. Ma kształt ośmioboku, a korynckie kolumienki dzielą zewnętrzną powierzchnię ambony na sześć pól. Dalsze dwa pola tworzyła balustrada wejścia na ambonę. Na polach między kolumienkami zostały ustawione drewniane figury:
- w części zasadniczej; Zbawiciel - po jego bokach; po dwóch Ewangelistów, natomiast po stronie schodów i wejścia; umieszczono trzy figury przedstawiające doktorów kościoła:

- Grzegorza Wielkiego
- Hieronima i
- Augustyna

Na końcach belkowania kolumn korynckich otaczających wejście na schody ambony stoją figury apostołów Piotra i Pawła. Masywną i akustyczną nakrywę ambony zdobi postać tryumfującego Zbawiciela.

ŻYRANDOL - znajduje się on na środku nawy głównej. Pochodzący z 1576 roku został wykonany z mosiądzu przez Hermana Beringa z Gdańska. Został on oparty na wzorach niderlandzkich. Szczyt żyrandola mieści figurę Błogosławionej Dziewicy ujętą w dekoracyjny kosz z prętów, od którego rozwidlają się ramiona podtrzymujące świece.

ORGANY - zdobią one tylne tło nawy środkowej. Mają nieco wysunięty do przodu chór; umieszczono je w tym miejscu w 1609 roku, zgodnie z poleceniem wizytacyjnym. Z barokowymi kształtami chóru i prospektu organowego harmonizuje napis i herb biskupa warmińskiego Andrzeja Krzysztofa Szembeka (1724-1740), znajdujący się w dolnej części chóru. Górna część organów przyozdobiona jest trzema muzykującymi aniołami (jednego z prawej strony brak), a u dołu, przed rzędem piszczałek prospektowych, widoczna jest męska postać z berłem w prawej ręce - prawdopodobnie król Dawid.


GŁOWA JANA CHRZCICIELA - U szczytu sklepienia nawy środkowej, nad balustradą okalającą ołtarz główny, znajduje się okrągły otwór. Jest to miejsce, w którym sięgało zwieńczenie dawnego ołtarza wielkiego. Obecnie znajduje się tam płaskorzeźba przedstawiająca ściętą głowę św. Jana Chrzciciela na misie.


ŚCIANY - kościoła parafialnego w Orneoie jeszcze do dziś są Biblią "pauperum", bowiem przyozdobiono je malowidłami. I tak na prawym filarze obok ołtarza głównego znajduje się malowidło ścienne, które przedstawia Pięć Panien Mądrych i Pięć Panien Głupich. W kaplicy Matki Boskiej Częstochowskiej - o czym była już mowa - znajdują się malowidła obrazujące Świętych: Sebastiana i Anny. Natomiast na pierwszym filarze, od strony nawy środkowej, malowidło przedstawia biskupa błogosławiącego dziecko prowadzone przez matkę. W wieży, po jej prawej stronie, malowidło przedstawia scenę biblijną wypędzenia kupczących ze świątyni. Kaplica św. Krzyża kryje - za chrzcielnicą - na ścianie wschodniej obraz św. Leonarda. Również na filarze lewym, do którego przylega ołtarz św. Józefa, w czasie renowacji obrazu w latach osiemdziesiątych, odkryto istnienie malowidła ściennego. Niestety, ze względu na bliskość usytuowania ołtarza jest ono niedostrzegalne. Na szczególną uwagę zasługuje stare, ścienne tabernakulum znajdujące się na lewo od ołtarza głównego - w tzw. filarze ściennym. Zamknięcie tabernakulum stanowią gotyckie drzwi z oryginalnymi okuciami i zamkami. Druga podobna nisza w murze znajduje się w kaplicy Matki Bożej Częstochowskiej - ta jednak posiada bardzo proste zamknięcie. Podobne skrytki, które występowały w poszczególnych kaplicach, usunięto w czasie remontu kościoła w latach 1900-1908. Nisze służyły do przechowywania paramentów mszalnych. Do wolno stojących elementów wystroju kościoła należy wspaniały gotycki krzyż z XV wieku oraz mosiężny lewaterz (naczynie do obmywania rąk przed rozpoczęciem mszy św. w kształcie kulistego naczynia z lejkiem wyobażającym paszczę smoka. Lewaterz stanowi wyposażenie zakrystii i mieści się we wnęce ściennej do tego celu przygotowanej.

DZWONY - Obecnie istniejące dzwony zostały zakupione w 1922 roku za sumę 200 tysięcy marek, w miejsce dzwonów z brązu, które trzeba było odstawić w czasie I wojny światowej. Największy z 4 dzwonów został poświęcony N.M. Pannie Królowej Pokoju - jego średnica wynosi 181 cm i jego wysokość sięga 165 cm. Drugi dzwon p.w. św. Jana Chrzciciela ma 138 cm wysokości i 150 cm średnicy. Kolejny dzwon poświęcono drugiemu patronowi kościoła - św. Janowi Ewangeliście. Posiada on następujące wymiary: 127 cm wysokości i 139 cm średnicy. Czwarty - najmniejszy z dzwonów został ufundowany przez właściciela ziemskiego Rudolfa Hołckiego. Nosi imię patronki miasta św. Elżbiety Węgierskiej. Jego wysokość wynosi 111 cm, a średnica 119 cm.

KAPLICE BOCZNE

KAPLICA ŚW. KRZYŻA; CHRZCIELNICA - Mieści się ona po lewej stronie wieży . W jej lewym górnym narożniku usytuowana jest barokowa chrzcielnica, która dawniej znajdowała się w sąsiedniej kaplicy. Na ścianach chrzcielnicy, pomiędzy kolumnami w stylu korynckim, widoczna jest ażurowa dekoracja z liści przeplatanych wstęgami. Na głównym gzymsie umieszczono sześciu aniołów. Natomiast dekorację otwartej hali stanowi grupa przedstawiająca Chrzest Chrystusa. Jest ona umieszczona na swobodnych wolutach. Poza tym, na uwagę zasługują dwa konfesjonały z około 1745 roku. Wspaniałe sklepienie gwieździste posiada liczne obrazy między żebrami, które przedstawiają po dwóch proroków: Daniela i Ozeasza, Amosa i Zachariasza, Dawida i Izajasza oraz Jeremiasza i Jana Chrzciciela. Pozostałe pola sklepienia są przemiennie wypełnione postaciami aniołów. Wszystkie malowidła zostały uzupełnione w czasie ranowacji w 1908 roku. Na ścianach północnej i zachodniej, na których są okna, znajdują się obrazy Ewangelistów. Pod każdym malowidłem przedstawiającym postać wypisano łaciński werset z Pisma św. Należy dodać, że grupa Ukrzyżowania pochodząca z 1907 roku została wykonana przez Fahibrechta.

KAPLICA ZWIASTOWANIA - tak dzisiaj nazywana od zawieszonego tam olejnego obrazu Zwiastowania z 1663 roku. Pierwotnie ta kaplica nosiła nazwę św. Michała. Należy zauważyć, że na szerokich ramach (widoczne ślady złocenia) umieszczono litery: DOM (Deo Optima Maximo - Bogu Najlepszemu i Najwyższemu), a u dołu napis: Fiat mihi secundum Yerbum Tuum (Niech mi się stanie według Słowa Twego). Pod obrazem zawieszono luźno figury tworzące scenę koronacjiMaryji przez Ojca i Syna. Te figury pochodzą z nieistniejącej kaplicy na piętrze po prawej stronie wieży kościoła.

OŁTARZ N.M. PANNY - Kaplica środkowa po lewej stronie świątyni, posiada ołtarz Najświętszej Maryji Panny wykonany z alabastru i czarnego marmuru. Tablica umiejscowiona w górnej części ołtarza głosi: "Ten ołtarz marmurowy na cześć błogosławionEj Panny Maryi został zakupiony ze zrujnowanego kościoła Jezuitów w Braniewie za pieniądze kościoła w Ornecie, ustawiony szczęśliwie w październiku i listopadzie 1814 roku, został poświęcony uroczyście przez Najdostojniejszego Biskupa Sufragana Stanisława von Hatten dnia 8 października 1815 roku". Wszystkie figury są wykonane z alabastru. Na środku usytuowano figurę Matki Bożej w koronie i szerokim płaszczu na ramionach. U jej stóp stoi Jezus - Dzieciątko z kulą ziemską w ręce. Obok, poza kolumnami, która otaczają Maryję, umieszczono postać św. Jana Chrzciciela z lewej strony i św. Jana Ewangelistę z prawej strony. Druga kondygnacja ołtarza zawiera pośrodku olejny obraz przedstawiający Jezusa nauczającego w świątyni, pędzla I. Hove z roku 1814. Obraz otaczają posągi św. Ignacego i św. Franciszka Ksawerego. U dołu ołtarza, predela przedstawia Ostatnią Wieczerzę w układzie perspektywicznym (ujęcie rzadko w tym czasie spotykane). Cały ołtarz pochodzący z 1646 roku jest unikatem na Warmii, ze względu na użyty materiał do jego wykonania oraz sposób przedstawienia poszczególnych scen. Na zachodniej ścianie tejże Maryjnej kaplicy są ustawione renesansowe stalle ławników miejskich z 1570 roku, chociaż występujące tom ślimacznice zwiastują okres baroku. Przeniesiono je tutaj z pod chóru, w czasie trwającego remontu kościoła w 1908 roku, gdzie były ustawione po lewej stronie. Na tylnej ścianie stalli, w okrągłym łuku drewnianym imitujący kamień ciosany, pomiędzy kolumnami toskańskimi, znajduje się hsrb i obaz kardynała Stanisława Rozjusza - biskupa warmińskiego (f 1579). Poniżej portretu kardynała umieszczono napis w języku łacińskim: "Stanisław Hozjusz z Bożej Łaski Świętego Kościoła Rzymskiego,tytularnego kościoła św. Pryski: Kardynał Prezbiter, Biskup Warmiński, Legat w 65 roku swojego życia. Odnowiony w 1854 roku". Pod toskańskim belkowaniem wypisano nazwiska i imiona ławników miejskich oraz ich znaki cechowe. W górnym rzędzie umieszczono następujące nazwiska: Jerzy Danssi, Andrzej Moller, Lorenc Hofman, Dominik Aldehof i Paweł Hofman, a w niższym rzędzie .nazwiska kolejnych ławników: Jan Filczer, Filip Fochs, Stefan Berger, Aleksander Sthr oraz Eliasz Forchunt.

KRUCHTA - Czwarta kaplica (dawniej św. Mikołaja) pełni dzisiaj funkcję sieni wejściowej, czyli kruchty. Urządzono ją z początkiem XIX wieku. Z kruchty prowadzą schody na piętro, gdzie mieści się mały chór.


ZAKRYSTIA - Zajmuje ona północno-wschodni narożnik kościoła. Najprawdopodobniej została wybudowana w tym samym czasie co świątynia. Nad zakrystią znajduje się chór, na którym stały małe organy. Zakrystia ma dwa przęsła z prostymi krzyżowymi sklepieniami, co świadczy o jej długowieczności. Z wielu zabytkowych paramentów i naczyń liturgicznych, na szczególną uwagę zasługuje srebrna monstrancja , która została odrestaurowana w 1978 roku staraniem dziekana księdza Zygmunta Lubińskiego. Monstrancja ma kształt wieży gotyckiej, ale jej ośmioboczna podstawa wskazuje na formę renesansową. Nad głoską bogato zdobioną szlachatnymi kamieniami wznosi się wspaniale rozbudowana forma architektoniczna. Pośrodku tej budowli znajduje się szklany cylinder stanowiący pojemnik na hostię, a wokół niego usytuowano 4 lane figurki: Piotra i Jana Chrzciciela oraz Pawła i Jana Ewangelistę, a nad tymi postaciami ustawiono czterech aniołów trzymających: Krzyż, lancę, drabinę i słup. Trzecią część monstrancji tworzy wieżyczka, gdzie stoi św. Andrzej ze skośnym krzyżan (tzw. krzyż św. Andrzeja), a nad nim całość konstrukcji wieńczy scena Ukrzyżowania.


KRZESŁO - Po lewej stronie wyjścia z zakrystii jest ustawione dwuosobowe krzesło (stalla) renesansowe z Karkajn. Ufundował je w 1574 roku radny miasta i starszy kościoła orneckiego Karol Jung. Jan Paurmann z Mansfeid zaopatrzył krzesło w intarsje z drewna dębowego. Na tylnym oparciu wyrzeżbiono goździki i owoce z granatu w łukach, które są nasadzone na tosikańskie pilastry. Na szczycie konstrukcji w kształcie dachu widnieje postać Boga Ojca z kulą świata, plastycznie przedstawiona pośród głów anielskich.


KAPLICA ŚW. KATARZYNY - W pierwszej kaplicy prawej stony, obok ołtarza głównego, nie pozostało nic z dawnego wystroju. Ściany jej ozdobiono obrazami oraz ustawiono ławki i baldachim.


KAPLICA N.M.P. CZĘSTOCHOWSKIEJ - Następna kaplica nosi taką właśnie nazwę ze względu na umieszczony w ołtarzu obraz Jasnogórski. Najpierw była to kaplica Trzech Króli, a później pod wezwaniem św. Anny i św. Sebastiana, którzy zostali utrwaleni na tynku ściennym. Wizerunek św. Sebastiana został obudowany drugą kondygnacją ołtarza, a postać św. Anny znajduje się na ścianie południowej, tej kaplicy. W kaplicy przed ścianą zachodnią stoi tzw. "krzesło z Bogatyńskiego" pochodzące z XVI wieku. To "krzesło" stało dawniej przed ławkami w kaplicy św. Katarzyny. Kaplicę zamyka późnorenesansowa krata kuta w żelazie, pochodząca z przełomu XVI i XVII wieku. Należy zwrócićć uwagę na tarczę herbową umieszczoną na kracie, na której obok symbolu widoczne są litery: U.J.D.C.G. - (Urbanus Jost, Decanus, Canonicus Guttstadtensis}. Oznacza to, że fundatorem kraty był Urban Jost, dziekan i kanonik Kapituły Dobromiejskiej.

KAPLICA ŚW. PIOTRA I PAWŁA - Jest to środkowa kaplica strony południowej. Posiada ołtarz z 1617 roku, a więc najstarszy jaki znajduje się w kościele św. Jana w Ornecie. Predella zawiera wspaniałe malowidło olejne przedstawiające Jezusa i dwóch uczniów zmierzających do Emaus. Główna kondygnacja ołtarza zawiera obraz z 1609 roku, który przedstawia Chrystusa i Dwunastu Apostołów w chwili wręczania św. Piotrowi kluczy "Królestwa" przez Mistrza. Obraz jest umieszczony pomiędzy kolumnami, obok których stoją: po stronie lewej apostoł Jakub Młodszy, a po prawej - Mateusz. Wyższą kondygnację tworzą stare skrzydła ołtarza skrzyniowego ze scenami męczeństwa obu apostołów, które ustawiono tutaj w czasie renowacji ołtarza w 1830 roku. Po obydwu bokach skrzydeł ołtarza stoją stare rzeźby z drewna przedstawiające apostołów Piotra i Pawła. W najwyższej części ołtarza znajduje się napis, mówiący o tym, że ołtarz został poświęcony ku czci świętych Piotra i Pawła, a także to, iż został zbudowany w 1617 roku, konsekrowany w 1714 roku, a w 1830 roku .był restaurowany. Naprzeciw ołtarza ustawiono ławy cechu szewców z 1651 roku, które są wykonane z drewna dębowego.

KAPLICA TRZECH KRÓLI - To dawniej kaplica św. Marii Magdaleny, która obscnie bierze swoją nazwę od usytuowanych tam na ścianie ołtarzowej figur Trzech Króli. Te figury rzeźbione w drewnie są pozostałością po ołtarzu Trzech Króli, który niegdyś znajdował się w obecniej kaplicy NMP Częstochowskiej. Datuje się je na 1740 r. Przede wszystkim jednak uwagę przyciąga potężny Krucyfiks, umieszczony w złocistych ramach na czerwonym tle. To wspaniałe dzieło rzeźbiarskie z połowy XVIII wieku przedstawia ukrzyżowanego Jezusa, ale pozbawionego jakichkolwiek rysów cierpienia i męki. Oglądającemu wydaje się, że Zbawiciel śpi. Można jednak zauważyć lekki grymas cierpienia w kącikach ust.

KAPLICA CIEMNA - Nowa kaplica błogosławionej "Dziewicy" znajduje się na prawo od wieży. W kaplicy są ustawione stare ławy rajców miejskich, niepozornej roboty oraz dwa konfesjonały z początków XX wieku. Na wschodniej ścianie tej kaplicy dostrzega się malowidło przedstawiające jakąś świątynię. Datuje się je na XVII wiek.


 

©2024 PoznajMazury.pl